Vandaag schreef ik een tekstje voor een gastblog bij de postfabriek. Het werd een verhaaltje over mijn liefde voor post en een kaartje in het bijzonder. Hoe dat verhaal precies in elkaar zit vertel ik nog niet, dat komt wel als mijn gastblog daar verschijnt. Voor het schrijven van dat tekstje pakte ik mijn “dierbare brieven blikje” er weer eens bij en las hier een daar wat oude brieven terug. Ja, ja ik mijmerde zo wat af.

Ik bedacht me dat ik tegenwoordig veel minder brieven schrijf dan vroeger. gewoon omdat de mail er tussen is geslopen, maar ook omdat bijvoorbeeld de oma waar ik altijd naar schreef inmiddels is overleden of een oude vriendschap wat verwaterd is. Jammer eigenlijk, want in een brief schrijf ik toch anders dan in een vlug mailtje. Ik geloof dat ik dat schrijven mis! Nu doe ik af en toe wel eens mee aan een snailmail, wat hartstikke leuk is om te doen, maar toch voelt dat ook altijd wel een beetje inhoudsloos omdat veel snailmails toch vooral gericht zijn op de papiertjes en gekke dingetjes die worden meegezonden. En dus minder op de brief en het verhaal dat iemand je wil vertellen.

Tegelijkertijd merk ik dat ik de laatste tijd behoefte heb aan het maken van nieuwe contacten. Ik ben gezegend met een aantal hele goede vrienden, maar toch heb ik soms het gevoel dat daar best nog wel een paar vriendschappen bij zouden kunnen. Maar ja, hoe pak je dat tegenwoordig aan? Als volwassenen ontmoet je nl. niet zo makkelijk nieuwe mensen als je vroeger deed op het schoolplein.

Al mijmerend hierover werd 1 en 1, 2 en trek ik bij deze de stoute schoenen aan en doe ik een heuse oproep 🙂 Wie heeft er zin om eens wat brieven heen en weer te schrijven en wie weet komt daar als bonus ooit nog een mooie vriendschap uit voort ook! Voel jij hier wat voor? Stuur mij dan een mailtje, fotootjevandaag@gmail.com )