Al dagen wil ik tekenen of schrijven, de drang om iets te maken vloeit door mijn lijf. Maar ook door mijn hoofd, en daar gaat het mis. Als ik teveel nadenk over wat ik doe, zeker als het schrijven of tekenen betreft, is het gedoemd te mislukken. Alsof ik de creativiteit al denkend in de prullenbak werk. Resultaat, een stapel verscheurde velletjes en een gefrustreerd en moe gevoel. Natuurlijk weet ik, als ik eerlijk ben, dat die stapel niet te wijten is aan een gebrek aan creativiteit maar eigenlij veel meer zegt over mijn gemoedstoestand. Blijkbaar ben ik gewoon even te moe en te druk bezig in mijn hoofd en ben ik mij daar te hard tegen aan het verzetten.

Als ik die moeheid dan eindelijk even toelaat en mijzelf de rust gun om de drukte in mijn hoofd te laten verdampen komt de creativiteit ongemerkt en onverwacht terug. Opeens raken de blaadjes, al droedelend tijdens het kijken van een programma op tv, vol met kleine a la minuut schetsjes die mijn waardering wel kunnen krijgen. Blijkbaar moet je soms je verwachtingen laten varen om te maken wat je eigenlijk al wilde.