Aan de voet van de dovenetel zit een klein figuurtje. Haartjes nat, het kleine brilletje beslagen en voetjes vol met vlekken. Ze kijkt wat sip, een knietje geschaafd. Voorzichtig til ik haar op, blaas zachtjes haar haartjes droog. De warmte van mijn hand maakt haar kleine glaasjes helder. Van het puntje van mijn zakdoek maak ik een klein verbandje voor haar knie. Een lach verschijnt, ze schudt haar kleine schoudertjes zachtjes heen en weer. Twee kleine vleugeltjes verschijnen en op het golfje van mijn uitgeblazen adem vliegt ze de wolken tegemoet.