Een schaar, lijm, oude tijdschriften en kringlooppapier. Meer is niet nodig voor het maken van een wereld die eerder niet

bestond. Door te verknippen wat er is, maak ik nieuwe plaatsen op mijn vel papier.

Een stukje huid van een mannequin kan veranderen in een woestijn, de tegels van het trottoir worden een trap tot aan de wolken.

In deze nieuwe werelden zijn de natuurwetten niet meer op hun plaats. Niet zij maar de druppels van mijn lijm zijn allesbepalend.

Een wit vel, omringd door een berg snippers, vormt de bouwplaats van een nog niet gekende plek. Deze nieuwe plek laat zich nooit direct zien. Alleen door te schuiven met was is, komt het verborgen landschap naar voren.