Bak ook eens een high tea.

Weinig dingen vind ik zo ontspannend als bakken. Zoet of hartig, het maakt mij niet uit. Op momenten waarop ik mij gestressed voel en zelfs het tekenen niet wil lukken dan wend ik mij tot het deeg. Een beetje bloem, water en wat gist is al genoeg om wat lekkers te maken, al is het…

Madeliefjes in het haar

Op het dak van de parkeergarage bij onze flat ligt een grote tuin waar ons peutermeisje graag spelen gaat. Je kunt er klimmen op beton, hangen aan een rek en liggen in het gras. Voor een kleintje is het een hele fijne plek om te spelen, je kunt er op avontuur, het is er groot,…

Drempelvrees

Sinds kort schrijf ik stukjes. Natuurlijk deed ik dat al op dit blog, maar nu doe ik dat ook voor ons lokale buurtkrantje en voor een website vol mooie en tegelijkertijd serieuze initiatieven, beide in de vorm van vrijwilligerswerk. Hartstikke leuk om te doen, maar ik merk dat ik toch ook een beetje last heb…

De jarige Paashaas Give Away

Onlangs kondigde ik het al aan, het is tijd om de lente te vieren. Ik hou van de lente, de bloemen en de eerste maaltijden buiten in de zon. Van de kleuren die langzaam aan het winters bruin en grijs verdrijven. Van de vogeltjes die weer fluiten en van het zoeken naar eieren met pasen….

Het museum om de hoek.

Vanaf ons huis wandel je zo hartje Den Haag in en plekken als het Binnenhof, de Hofvijver en de Paleistuinen liggen hier om de hoek. Om wat meer te weten te komen over de geschiedenis van deze plekken besloten wij vandaag eens een bezoekje te brengen aan het Haags historisch museum. In de zeven jaar…

De orgelman, deel 2.

Vorige juli schreef ik dit: Bij ons om de hoek woont een oude orgelman, een mannetje met een mummelmondje. Hij zit altijd half achter zijn vergrijsde, wit gehaakte, gordijntjes. Vanuit zijn stoel tuurt hij naar de wereld die aan hem voorbij trekt. Zodra er iemand in zijn blikveld verschijnt tikt hij hard op het raam, zwaait…

Vier de lente!

Lente! De warme zonnestralen op mijn huid doen de laatste restjes griep verdampen. En ondanks dat ik nog steeds kuch gelijkende een hele oude zeehond, beginnen de eerste lichtjes in mijn hoofd weer rond te zingen. Zon, licht wat heeft een mens daar soms toch een behoefte aan!  Toen ik klein was schreef mijn moeder…

Griep, strooikaarten en een vraag & antwoord rubriek.

Hier in huis heeft de griep toegeslagen met als gevolg dat mijn hoofd niet in staat is om al dan niet doordachte verhaaltjes en tekeningen te maken. Een ideaal dus voor het schrijven van een echt samenraapsels blogje. De afgelopen tijd werd ik weer beloond met de alombekende liebster award. Nu ben ik, zoals ik al…

Broers

Ooit waren wij drie handen op 1 buik, mijn broertjes en ik. Als oudste van de drie voelde ik mij altijd extra verantwoordelijk voor hen, dat ze mij soms plagend schooljuf noemde was misschien niet zo gek. Dag in dag uit trokken wij met elkaar op, bouwden hutten, speelden boefje en agent, stoeide, keken tv…

De kus van een onbekende zomerliefde.

Op mijn bureau heb ik een plekje vol vreemde foto’s, ooit genomen door mensen die ik niet ken. Elk van deze foto’s is ooit gemaakt om iets te vertellen. Er is een rede geweest waarom iemand toen op de knop van het fototoestel heeft gedrukt en juist dat moment wilde bewaren voor later. Misschien is…